کشتی نجات امام حسین علیه السلام

خیلی ها در این جهان نجات دهنده اند. پزشکان و نیروهای امداد و نجات که جان انسانها را از خطر مرگ نجات می دهند و...خیلی ها هم طور دیگری نجات می دهند. یک نجات بزرگتر و مهمتر . نجات دادن انسانها از گرفتار شدن به سرنوشت شوم ابدی. نجات انسانها از سقوط در جهنمی که با اعمال بدشان ساخته می شود.

این نجات دهنده ها، پیامبران و امامان هستند و کسانی که مثل آنها کار می کنند.

مثل معلمین خوب ،... مثل هر کسی که راه زندگی یک نفر را از سمت جهنم به سمت بهشت تغییر می دهد،... هر کسی که باعث توبه دیگران می شود،... هر کسی که باعث تغییر اخلاقهای بد به اخلاقهای خوب  شود...

البته نجات دهندگی را می توان یاد گرفت می توان تمرین کرد.

هر کسی به اندازه ی فداکاری که در راه دین می کند قدرت نجات دهندگی پیدا می کند. این قانون نجات دهندگی است: "باید فداکاری کرد تا نجات دهنده شد. "

یکی حاضر می شود از مالش بگذرد تا دیگران را از عذاب ابدی نجات دهد،.. یکی حاضر است خیلی زحمت بکشد تا دیگران را به مسیر درست زندگی هدایت کند، ...و یکی حاضر می شود جانش را از دست بدهد تا بتواند نجات دهنده باشد.

اما در بین همه ی  نجات دهنده ها یکی هست که با بقیه فرق دارد.  قدرت نجات دهندگی او تا دوردست ها ،تا آن سر دنیا هم نفوذ می کند. او کسی است که نه فقط از مالش، از جانش، بلکه از خانواده اش هم گذشت. همه چیزش را فدا کرد تا بتواند انسانهای بیشتری را نجات دهد. او کسی است که پیامبر خدا درباره اش فرمود حسین کشتی نجات است.

 داستان جانسوز شهادت او و خانواده و یاران باوفایش ،کاری کرد که هر کسی، یک ذره ته دلش انسانیت دارد،هم بتواند به کمک او نجات پیدا کند.

مَثَل امام حسین، مَثَل یک کشتی بزرگ است که می تواند تمام جمعیت دنیا را هم سوار کند. او نجات دهنده ای است که انسانها را از طریق دلهایشان جذب می کند و نجات می دهد.

اما در این کشتی، بعضی ها ملوان می شوند. اینها پیش ناخدای کشتی عزیزترند. اینها کسانی هستند که باعث می شوند محرم بهتر برگزار شود و تاثیر بیشتری بر دلهای مردم داشته باشد. اینها کسانی هستند که به حرکت کشتی امام حسین (ع) کمک می کنند...