رفتار با بچه بهانه گیر - به کودکان بهانه گیر چگونه رفتار کنیم

بدخلقي و بهانه گيري در كودكان و نوجوانان پاسخ هيجاني افراطي است كه از سوي آنها نسبت به ناكامي، شرايط طاقت فرسا، خشم، غم، حوادث غيرمنتظره و يا صرفاً مخالفت ديگران با امري بروز مي كند. بهانه گيري كودكان و نوجوانان امروزه به يكي از مشكلات بزرگ خانواده ها در جوامع صنعتي تبديل شده است و عدم پاسخ و واكنش به اين بهانه گيري ها تاثيري منفي در روحيه و شخصيت فرزندان خواهد داشت.

     در بهانه گيري، كودك و يا نوجوان با محركي كه به او وارد مي شود يك نوع عدم سازگاري نشان مي دهد و والدين براي آن كه پاسخ مناسبي به اين بهانه گيري ها و بدخلقي ها داشته باشند بايد در ابتدا ريشه هاي ناسازگاري را شناسايي كنند.
     بدون شناسايي اين ريشه ها و بدون درنظر گرفتن ميزان همگن سازي، اين بهانه گيري ها تقويت مي شود و به اين ترتيب بهانه گيري كودك و يا نوجوان نه تنها كمتر نمي شود بلكه اين بهانه گيري ها تشديد مي شود. گاهي اين بهانه گيري ها مقطعي است و فرزند ما در مكان هايي خاص و يا زماني خاص به اين رفتار پرخاشگرانه متوسل مي شود.
     در كودكان ممكن است اين بهانه گيري در اثر بي خوابي و يا گرسنگي به وجود بيايد و وقتي آن را بررسي مي كنيم ممكن است حتي علت آن ناكامي كوتاه مدت در مسئله اي باشد كه دراين موارد والدين ضمن توجه ويژه به ساعت خواب كودك و يا تغذيه او مي توانند با بي اعتنايي و يا رفع علت بهانه گيري اين رفتار پرخاشگرانه را خاموش كنند. 
    روش موثر براي از بين بردن پرخاشگري در اين نوع، آن است كه از ابتدا آن را مهار كنيم. وقتي كه در مقابل پرخاشگري كودك با خشم و عصبانيت عكس العمل نشان دهيم، به طور غير مستقيم به او مي آموزيم كه عصبانيت وسيله كارسازي براي دست يافتن به اهداف است. در عوض مي توانيد بگوييد: «وقتي از گريه كردن دست برداشتي در مورد آن با هم صحبت مي كنيم و راه حلي مي يابيم.» و به اتاق ديگري برويم.
     اغلب پرخاشگري بچه ها، اگر مخاطب موردنظر حضور نداشته باشد، زودتر متوقف مي شود. اگردر يك مكان عمومي فرزندمان شروع به بدخلقي و پرخاشگري كرد، بدون توجه به نگاه هاي مردم او را به گوشه اي خلوت ببريم و منتظر شويم تا آرام شود و به او گوشزد مي كنيم وقتي آرام شد با هم حرف خواهيم زد.
     اما اگر اين بهانه گيري و بدخلقي مستمر بود ممكن است يكي از نشانه هاي افسردگي در كودك و يا نوجوان باشد كه بايد بلافاصله علت آن ريشه يابي شود. گاهي فرزندان با بهانه جويي در خانه سعي مي كنند تا از خانواده امتيازهايي بگيرند در حالي كه وقتي او وارد اجتماع مي شود پي مي برد كه جامعه امتيازي براي او قائل نيست.
     او در خانواده براي خود جايگاه رفيعي دارد در حالي كه در جامعه چنين جايگاهي ندارد و اين تعارض ها لطمات جبران ناپذيري را بر شخصيت او وارد مي كند. براي آن كه اين تعارض ها به وجود نيايد زماني كه به مستمر بودن بهانه جويي هاي فرزند پي برديم بايد با كمك روانشناس كودك و نوجوان علت اين بهانه جويي ها را ريشه يابي كنيم و با درمان آن از مشكلاتي كه در آينده گريبان فرزند بهانه جوي مان را خواهد گرفت جلوگيري به عمل آوريم.