سرنوشت درخت کاج مهربون
یکی بود یکی نبود زیر گنبد کبود تو یه جنگل قشنگ درختای قشنگ و زیبای باهم زندگی می کردند یه روز در بین درختها یه دونه کوچولو سبز شد و سرش و از خاک اورد بیرون درست کنار درخت کاج بود درخت کاج مهربون خیلی مواظبش بود و باهاش حرف می زد تا احساس تنهای و ترس نکنه موقع خواب براش لالای می خوند و خلاصه خیلی هواش و داشت
درخت کوچولو هم درخت کاج و خیلی دوست داشت روزها می گذشت و درخت کوچولو بزرگ میشد و درخت کاج هم پیرتر میشد یه روز چند تا ادم اومدند جنگل و شروع کردند به قطع کردن درختها درخت کوچولو خیلی ترسیده بود همش می چسبید به درخت کاج و می گفت من می ترسم درخت کاج مهربونم ارومش می کرد که یه دفعه یکی از اون ادمها اومد سراغ درخت کاج اون و قطش کرد و بردش درخت کوچولو خیلی گریه کرد دوست نداشت دوستش و از پیشش ببرند اما کاری از دستش برنمیومد بعد از بردن درخت کاج درخت کوچولو خیلی غصه خورد درختهای دیگه دلداریش می دادند و باهاش حرف می زدنداما درخت کوچولو همش به دوست عزیزش فکر می کرد یه روز دید یه دختر کوچولو اومد و نشست کنارش ودفترش و در اورد و مداد رنگی اشم از کیفش در اورد و شروع کرد به نقاشی کشیدن درخت کوچولو داشت بهش نگاه می کرددید یه نفر داره صداش می کنه دور و ورش و نگاه کرد دید کسی نیست درخت کوچولو صدا براش اشنا بود اما یادش نمیومد این صدا را کجا شنیده یه دفعه اون صدا دوباره به گوشش خورد نهال کوجولو نهال کوچولو!! درخت کوچولو یادش اومد فقط درخت کاج بود که به این اسم صداش می کرد هیجان زده دور و ورش و نگاه کرد اما بازم چیزی ندید با خودش گفت لابد فکر کردم اما بازم اون صدا را شنید یه دفعه دید چند تا مداد رنگی ایستادن و دارن نگاش می کنند یکی از اونا گفت سلام بلاخره من و دیدی نهال جون درخت کوچولو گفت تو دیگه کی هستی اسم منو از کجا می دونی گفت: منم عزیزم من درخت کاجم همه درختها و درخت کوچولو خیلی بهش خندیدندمداد بهشون گفت چرا می خندید بزارید براتون توضیح بدم اونا هم گفتند خوب بگو ببینیم هنوز داشتن تو دلشون بهش می خندیدندمداد گفت اون روز که من و بریدن و از اینجا بردن بردنم پیش اقای نجار اقای نجار تو کارگاهش من و قسمت قسمت کردند ازمن در درست کردند یه قسمتم وبردند مدرسه تخته سیاه درست کردند بعد من و بردند کارخونه و اونجا ازم مداد رنگی درست کردن و گذاشتنم تو یه جعبه و تو یه مغازه بودم یه دختر کوچولو اومد من و خرید و امروز که اومده بود اینجا تا نقاشی بکشه من و با دوستام اورد بیرون دیدم وای اومدم همون جای که خیلی دوستش دارم الانم خیلی خوشحالم که دیدمتوننهال کوچولو خیلی خوشحال شد و مدادو با شاخه هاش برداشت و خیلی بوسش کرد و گفت که دلش براش خیلی تنگ شده و ازش خواست که از پیشش نره بقیه مداد رنگیا هم رفتند پیش درختای دیگه و اما دختر کوچولو کارش تموم شده بود و می خواست بره مداد رنگیاش و همه را جمع کرد تو جاش و قبل از اینکه مدادی را که دوست نهال کوچولو بود را برداره مداد بهش گفت غصه نخوره چون که خونه دختر کوچولو همین نزدیکیاست به زودی بازم میاد پیشش و خدا حافظی کرد و رفت اما کمی ناراحت بود درخت کوچولو خیلی خوشحال بود که دوست قدیمیش و دیده بود و لحظه شماری می کرد برا روزی که دوباره مداد رنگیا بیان پیششون از اون روز به بعد هر چند وقت یکبار درخت کوچولو دوستش و می دید و کلی با هم صحبت می کردند و خوش می گذروندند قصه ما به سر رسید کلاغه به خونش نرسید
پ.ن. قصدم از گفتن قصه این بود که راجبه استفاده های که از درخت میشه کرد برا یاسمن بگم در حین قصه ازش پرسیدم که از درخت اقای نجار چی درست کرد و درست جواب داد و دوست داشت رنگ مدادی که با نهال کوچولو دوست بود قرمز باشه دوستتون دارم و امیدوارم از این قصه هم خوشتون اومده باشهدوستان عزیزم قصه های که من میزارم اینجا قصه های هست که السویه به بچه ها می گم کم و کاستی داشت به مهربونی خودتون ببخشید
هرگونه کپی برداری از این داستان وابسته به اجازه ی نویسنده وبلاگ مامان یاسمن و محمد پارسا می باشد.