سوالات شايع و حقايق پروتز

 مصاحبه با دکتر رامبد صمیمی جهت معرفی بهترين راه تعيين اندازه و بهترين روش عمل:

در ميان اعمال جراحي پلاستيك شايع، عمل پروتز سينه از جمله موفق ترين است كه تاثير زيادي در بهبود اعتماد به نفس در روابط خانوادگي و اجتماعي فرد دارد. بايد توجه داشت كه بيش از 40 سال است كه پروتزهاي سينه استفاده مي شوند و با پيشرفت تكنولوژي به طور مرتب نسل هاي جديدتر و با كيفيت بهتر اين پروتزها وارد بازار مي شوند به قسمي كه شايد هيچ وسيله پزشكي به اندازه پروتزسينه مورد نقد و بررسي قرار نگرفته باشد.

توصيه مي كنم براي مشاهده تصاوير متعدد اين مبحث به سايت www.rambodsamimi.com مراجعه كنيد. و همچنین صحبت های دکتر صمیمی را در این باره بخوانید.

 پروتز سينه در چه مواردي كاربرد دارد؟

 افزايش اندازه در كساني كه بافت سينه در آن ها رشد نكرده است يا به دنبال كاهش وزن شديد يا شيردهي تحليل يافته است.

 بهبود افتادگي خفيف يا كمك به ترميم افتادگي هاي متوسط يا شديد ضمن عمل ليفت.

 بهبود عدم تقارن هاي مادرزادي.

 ترميم محل به دنبال برداشته شدن به علت سرطان.

 كمك به ايجاد تناسب باعرض قفسه سينه و باسن

 آيا پروتزهاي ژلي و سالين (سرم نمكي) نسبت به هم ارجحيت خاصي دارند؟

امروزه تمايل بيشتر به سمت استفاده از پروتزهاي ژلي است اما هر كدام مزاياي خود را دارند.

 از نظر محل قرار گرفتن پروتز نسبت به بافت، چند نوع روش وجود دارد؟ 

1) روش زيرغدهاي: Subglandular 

2) زير عضله اي: Submuscular   Subpectoral

3) روش دوگانه: Dual Plane

4) روش سابفاشيال: Subfacial

 چند نوع پروتز وجود دارد و چه تفاوتهايي با هم دارند؟

پروتزها را براساس جنس محتويات داخل، نوع سطح، مقدار برجستگي و شكل مي توان تقسيم بندي كرد كه به توضيح هركدام مي پردازيم. (براي مشاهده تصاوير بيشتر به سايت www.rambodsamimi.com مراجعه فرماييد.)

 جنس محتويات داخلي: تمام پروتزها پوششي از جنس سيليكون سخت دارند، اما ممكن است داخل اين پوشش از سرم نمكي (سالين) يا ژل سيليكون پر شده باشد كه بنابراين پروتزها بر اين اساس به دو دسته پروتزهاي ژلي و سالين تقسيم مي شوند. البته اخيرا انواع مخلوطي از پروتزها كه داخلشان هم سرم نمكي و هم ژل سيليكون وجود دارد، ساخته شده است كه كاربردهاي خاص خود را دارند.

 نوع سطح: هركدام از پروتزهاي سالين يا ژل ممكن است داراي پوششي صاف (Smooth) يا زبر (Tex tured) از جنس سيليكون باشد كه هدف از پيدايش پروتزهاي زبر كاهش عارضه انقباض كپسولي است. هركدام از اين دو نوع پروتز طرفداران خاص خود را دارد، اما پروتزهاي زبر پرطرفدارتر هستند. (شكل2 و جدول 4) 

 شكل: پروتزها را براساس شكل مي توان به دو دسته تقسيم كرد؛ 1) گرد 2) قطره اشكي يا آناتوميكال. در پروتزهاي گرد در نماي رخ و نيمرخ پروتز متقارن و شبيه نيمكره است، اما در شكل قطره اشكي چنانكه مي بينيد قسمتي از پروتز كم ضخامت تر از ساير نقاط است. پروتزهاي قطره اشكي با هدف ايجاد نماي طبيعي تر ساخته شده اند. (شكل 1،3و جدول 4). 

 مقدار برجستگي (Profile): بر اين اساس پروتزها را به سه دسته: 1) بابرجستگي كم يا استاندارد يا Low) Profile، 2) برجستگي زياد: High) Profile 3) برجستگي خيلي زياد: Ultra High Profile تقسيم مي كنند. منظور اين است كه اگر شعاع دايره قاعده پروتز را ثابت در نظر بگيريم هرچه از پروفيل با برجستگي كمتر به سمت برجستگي زياد و خيلي زياد برويم در نماي نيمرخ مقدار برجستگي پروتز بيشتر ميشود. اين تفاوت برجستگيها به جراح كمك مي كند كه متناسب با اشكال مختلف سينه، اشكال مختلف پروتزها را به كار برده و نتيجه بهتري بگيرد. (جدول 4 و شكل7)

 چگونه سايز پروتز تعيين ميشود؟

 قدم اول:  عرض سينه اندازه گرفته مي شود. (فاصله حد داخلي و خارجي  آن را با استفاده از خطكش اندازه بگيريد)

 قدم دوم: ضخامت بافت  اندازه گرفته مي شود (بافت قسمت داخل را بين 2 انگشت گرفته و ضخامت آن را با خطكش اندازه بگيريد.)

 قدم سوم: توسط فرمول زير، حداكثر قطر پروتز را به دست آوريد. ضخامت بافتي - عرض سينه = حداكثر قطر پروتز

 قدم چهارم: هنگامي كه قطر پروتز مشخص شد، براي مشخص كردن برجستگي و سايز آن دو راه داريم:

راه دقيقتر آن است كه ببينيم جراح چه مارك پروتزي استفاده مي كند (كه بنده از مارک  Mentor استفاده می کنم) بعد به سراغ جدول كارخانه سازنده كه برجستگي هاي مختلف و ابعاد پروتزها را نشان مي دهد، برويم. راه سادهتر آن است كه از جدول Tebbets استفاده كنيم.

 قدم پنجم:  اتساع پذيري بافت را مي سنجيم  اگر بافت كمتر از cm2 به سمت جلو كشيده شود، 30cc  از حجم پروتز كم مي كنيم؛ اما اگر بيش از 3cm به جلو كشيده شود، 30cc و درصورتي كه بيش از 4cm به سمت جلو كشيده شد، 60cc به حجم پروتز اضافه مي كنيم.

 قدم ششم:  فاصله نوك سينه تا چين زيرسينه  را (در حالي كه تا حد امكان موضع  را بالا كشيده ايد.) اندازه ميگيريم اگر بيش از 9.5 باشد، 30cc به حجم پروتز اضافه مي كنيم.

نكته مهم آن است كه محاسبات گفته شده مربوط به پروتزهاي گرد است و درپ روتزهاي آناتوميكال، محاسبات تاحدي متفاوت است؛ پروتزهاي آناتوميكال در افرادي كه درقسمت تحتاني سينه بافت كمتري از قسمت فوقاني دارند و درافرادي كه نماي  طبيعي تري ميخ واهند، كاربرد دارد و اما درصورتيكه بالاي ناحيه پرتر و گرد ترباشد، بهتر است از پروتزهاي گرد استفاده كنيد.

به طوركلي و تخميني 2 نكته درمورد اندازه صحيح كاپ و سايز پروتز لازم براي تغييركاپ قابل ذكر است.

 آيا پروتزها خطر سرطانزايي دارند؟ 

 خير. در مورد پروتزهاي ژلي هم علت آنكه بين سالهاي 2006- 1992 از بازار آمريكا بيرون كشيده شدند آن بود كه اين شك وجود داشت كه آيا اين پروتزها احتمال بيماري هاي خود ايمني را افزايش مي دهند يا خير كه سرانجام پس از سالها بررسي، اين مساله رد شد. بايد توجه داشت در تمام طول اين مدت پروتزهاي ژلي در 60 كشور دنيا از جمله اروپا و آمريكاي جنوبي به طور وسيع و بدون هيچ عارضه خاصي استفاده مي شدند.

 آيا پروتزها مانع از حاملگي و شيردهي ميشوند؟

 خير.

 آيا پروتزها مانع از انجام روشهاي تشخيص زودرس سرطان سينه مانند ماموگرافي مي شوند؟

 امروزه با رواج دستگاه هاي ماموگرافي ديجيتال و بهخصوص استفاده از MRI عملا مشكلي در تشخيص سرطان سينه در خصوص پروتزها وجود ندارد.

  مدت ماندگاري نتيجه عمل پروتز چقدر است؟

 به طور متوسط در پروتز هاي ژلي احتمال تعويض پروتز ظرف 5 سال 12-21 درصد و در10 سال 33درصد است.

  آيا پروتزها را لزوما بايد پس از مدتي تعويض كرد؟

 خير. پروتزها مانند هر وسيله ديگري مادام العمر نيستند، اما جهت تعويض آنها بايد علتي وجود داشته باشدوطول عمر متوسط يك پروتز 20-10 سال است.

 چه مدت پس از عمل جراحي ميتوان فعاليت روزمره را شروع كرد؟
 
 فعاليت هاي سبك را چند روز بعد و فعاليت هاي سنگين و ورزش را چند هفته بعد مي توان شروع كرد.

 آمادگي هاي قبل از عمل چيست؟

 پس از گرفتن شرح حال و معاينه در افراد بالاي 35 سال يك ماموگرافي و در افراد زير 35 سال بسته به نظر جراح و نتيجه معاينه گاهي سونوگرافي درخواست مي شود. همچنين به بيمار توصيه ميشود مصرف سيگار، آسپرين و ساير مسكن هاي غيراستامينوفن را قطع كند.

 آيا بيمار ميتواند هر سايز پروتزي كه تمايل داشته باشد بگذارد؟

 خير. براي داشتن يك نتيجه خوب بايد بافت كافي روي پروتز را بپوشاند پس قطر پروتز نمي تواند بسيار زياد باشد و در نهايت بيمار و پزشك با بررسي خصوصيات آناتوميك و نظرات بيمار راجع به اين مساله تصميم مي گيرند.